Winkelen in Oss-zuid

Geen geld

Gisterenavond wilde ik al richting Oss-zuid fietsen om een rode bril - het montuur dan - te gaan kopen bij de Lidl, maar wegens de windvlagen van de Sinterklaasstorm heb ik het al na 300 meter opgegeven. Vandaag ben ik er wel gekomen, het was echter beredruk, maar nu was ik er toch. De gewenste sterkte zat er niet bij, maar +2,5 is handig bij het pennensnijden en er zat voor €2,29 een geschikte rode brillendoos bij. Ik ben achter de kortste rij met hoog opgetaste boodschappenkarretjes gaan staan, waar ik tot overmaat van ramp ontdekte dat ik in de haast mijn geld vergeten was. Er zat niets anders op dan de gekozen bril terug te mikken in de brillenbak en onverrichter zake huiswaarts te keren.
Ik hoorde dat ik werd gegroet door een dame, en keek op, maar het duurde en moment voordat ik me realiseerde dat het mijn dochter uit 1980 was, want ik heb ze lang niet gezien. Terwijl ik beleefd terug groette flitste alle narigheid van vroeger door me heen. Om te voorkomen dat ik door de herinnering aan het ervaren onrecht zou flippen (overprikkeling) wilde ik hier snel weg. Nog niet zo lang weet ik immers dat ik een vorm van Asperger heb, met als bijverschijnsel dat ik uit machteloosheid kan flippen, wat een aanleiding kan vormen tot dezelfde vooroordelen, als die welke ik in het verleden als karaktermoord heb ervaren.

Nog steeds geen geld

Het volgende moment was ik al op weg naar huis, terwijl ik poogde aan iets anders te denken. Ik voel wel meer rust sinds ik vertrouwd ben met mijn vorm van Asperger, een autisme spectrum stoornis. Zelf houd ik het op prettig gestoord, want genieten staat voorop, vooral sinds ik weet dat ik een uitgezaaide en hormoonongevoelige prostaatkanker heb!

Mijn fiets bij de Action aan de Oude Molenstraat
in Oss-zuid.

Ondertussen fietste ik voorbij de Action en ik herinnerde me dat ik daar ook nog wat moest hebben. Onder andere die wijngazen van 69 cent die ik zo mooi vind, omdat ze me aan 17e-eeuwse roemers doen denken. Mandje gevuld en in de rij om weer te bedenken dat ik nog steeds geen geld had. Dus eerst snel naar huis om mijn geld op te halen.

Roemers in het Rijksmuseum

In oktober ben ik met Miny naar het Rijksmuseum in Amsterdam geweest. Ik heb er werk van Constant gezien, wat mij in de 70er jaren heeft geïnspireerd tot het solderen van mijn Metalen Janus (zie mijn blog hierover), en verder was het leuk om de Nachtwacht en de Molen van Ruijsdael weer eens te ontmoeten. Verder heb ik vooral de wijnglazen en de flessen op de schilderijen bestudeerd. Er bestaan grote glazen die wijd uitlopen, en welke 'bokalen' worden genoemd. In een latere periode noemt men die bokalen verder gewoon wijnglazen. Maar in de 17e eeuw worden er wijnglazen gebruikt met een brede holle voet, die vanboven uitlopen in een open ballon. Dat is het model 'roemer', wat ik mooi vind. De ballon van het gildeglas (Copier ca. 1930) lijkt wel op die van een roemer. Omdat die mensen toen nog met hun tien geboden aten, waren de voeten voorzien van antislipnoppen, de zg. braamnoppen.

Mijn 'roemer'

Dat goedkope glas is nu eens van helder glas, dus niet groen of zo. Het is vrij zwaar, maar het staat dan ook stevig, hoewel de voet in doorsnede iets kleiner is dan de ballon erboven. Ik houd wel van zo'n robust glas.

Mijn 'roemer' gevuld met Granins Lagravette 2001,
de brillenkoker en de +2,5-bril.

Granins Lagravette 2001

Château Granins Lagravette, Moulis en Médoc 2001: Zijn mooie volle Médocaine kleur, die na 12 jaar nog purper oogt, een prachtige wijn gemaakt door de in 2007 tragisch overleden vakman Paul Hostein. (kleur 9/10). De zware geur van Cabernet met het zoetje van Merlot, vergezeld van een milde saveur van eik en ceder (8½/10). Deze Moulis staat dankzij het vakmanschap van Paul Hostein bol van de finesse, goed gecorseerd met een bescheiden astringence en een ongelooflijke souplesse: het beste wat ik ooit van Paul Hostein heb geproefd en een heerlijke nadronk met laurier en drop, goed op dronk, maar had zeker nog 20 jaar mee gekund! (88/100).

Paul Hostein in zijn cuvier op 6 augustus 2001.

Paul Hostein, die vrijgezel was, en samenwoonde met zijn zuster, zag het vanwege een voor hem verkeerd gelopen opvolgingskwestie in 2007 niet meer zitten. Hij was een vakman van de oude stempel en ik heb veel van hem mogen leren op gebied van wijnbehandeling. Hij heeft zijn oude wijgereedschap in ere gehouden door het tentoon te stellen.