Diepteproeverij Belgrave

Organisatie

Deze zomer had Louis voldoende jaargangen verzameld voor een diepteproeverij van Château Belgrave, een cinqième Grand Cru Classé du Médoc. Over plaats, tijdstip, voldoende deelnemers en opzet ontstond onduidelijkheid, maar verlangend naar deze bijzondere proeverij, heb ik de organisatie gretig aanvaard toen Louis mij dat voorstelde. Het zou drankmisbruik zijn om de verzamelde flessen slechts met onze kleine groep te genieten. Het was geen moeite om notoire wijnliefhebbers bereid te vinden ons gezelschap te completeren.

Negen jaargangen Château Belgrave
op weg naar het schavot.

Lof

Regelmatig heb ik meerdere jaargangen van hetzelfde château met elkaar vergeleken, maar voor een diepteproeverij van deze omvang, moet ik - nog los van het hoge gehalte - in mijn geheugen spitten tot aan mijn professionele bestaan als wijnkoper, en nu ik als dagtaak heb nog zoveel mogelijk van het leven te genieten, was dit weer een buitenkans! Lof voor Louis, die de ultieme ervaring van zijn verzamelwoede met ons wilde delen, lof aan alle proevers voor hun enthousiaste deelname, waardoor deze dégustation exceptionnel in warme ambiance is verlopen. Het zal me heugen!

Pieter doet zijn best om ook voor de laatste wijn
van deze proeverij
een passende formulering te bedenken.

Broodletters

Zaterdag was de voorraad PieterPolderPizza's al op peil en mijn uiensoep was al langer in ruime mate voorhanden. Het volkorenstokbrood, ter neutralisering van de smaak tussen twee wijnen door, heb ik deze keer in de vorm gebakken van de letters L, H, B en P: broodletters (ook een grafische term).

Alleen de broodletter H heeft de foto gehaald.

1966

Toen alle Belgraves, waarvan de 1972 de oudste was, door de aanwezigen beoordeeld waren, rees al gauw de vraag of we wel ouder geproefd hadden. Bas vertelde Marian van onze buitengewone ervaringen met de onovertroffen 1961er van Château Meyney, een Haut-Médoc uit Saint-Estèphe en zijn topper van deze zomer: de 1945er Châteauneuf-du-Pape, die goed geconserveerd was, en die mijn zus Anna, die in dat jaar 15 was, herinneringen deed ophalen over de bevrijdingsfeesten in Oss. Bas had voor Marian nog een restje wijn uit haar geboortejaar, zwaar geoxideerd, maar niet onproefbaar, alleen voor het idee. Gelukkig had ik nog een onbedorven 1966er bij de hand: die van Château d'Arche, een Haut-Médoc uit Ludon, diep gekleurd en zwaar getaand, met een wat zuinige neus, en een zachte, vol ontwikkelde smaak, trouw aan zijn jaartal! (85/100).

Vrolijke discussie tijdens het proeven van
de verstekeling: de Château d'Arche, Ludon uit 1966.

Het vonnis van onze
verstekeling
Château d'Arche 1966,
Haut-Médoc, Ludon.

Château Belgrave, Haut-Médoc uit Saint-Laurent

Mijn waarderingen voor de negen jaren - de geoxideerde 1972er buiten beschouwing gelaten (63/100) - lagen met beoordelingen tussen de 83 en 90/100 vrij dicht bij elkaar.

De negen jaargangen Château Belgrave,
vlak voordat de vonnissen geveld zullen gaan worden.

• Mijn topper was de 1975er met 90/100, met een saveur van cederhout en zo subtiel gerijpt: optimale harmonie tussen zoet, bitter en zuur, op het romige af.
• De 1982er was krachtig in de neus met een lichte aslucht, vers leer in de diepte en een vleugje ceder, intens van smaak, veel finesse, nog niet geheel uitgerijpt met rondeur en een romige afdronk: 89/100.
• Ten opzichte van mijn medeproevers waardeerde ik de transparant getaande 1989er relatief hoog, vanwege zijn krachtige neus met lederimpressies en een passend zuurtje, terwijl het zoet in de rijpe smaak mij bekoorde, met 88/100.
• De 1986er deed voor mij juist een puntje minder, ondanks zijn kracht, vanwege een te sterk bittertje: 77/100.
• De 1992er was wel erg lekker, met een prachtig lederrijk boeket, en rijp van smaak, maar aan de dunne kant, waarvoor ik noteerde 83/100.
• De 1998er was weer een stuk beter met een rijpende stallucht en een vleugje leder, verder veel finesse en de bittere smaak van gepolijste tannines: 86/100.
• De 2003, die nog maar net op dronk begint te komen, zit nu al op 87/100 en belooft zijn voorgangers in de toekomst te overtreffen, dankzij een mooie kleur met veel scharlaken, een neus met veel leder, en een prachtige diepe en intense smaak, geassocieerd met zwarte bessen.
• De 2005 spant de kroon qua kleur: nog veel purper, de smaak is krachtig, met veel finesse en mild gebalanceerd: 85/100, waarmee ook deze wijn relatief beter is dan zijn voorgangers uit de 20e eeuw.

Naast de ganzenveer werden ook tablets
ingezet om de proefindrukken vast te leggen.

De drie meest uiteenlopend beoordeelde jaargangen
van de diepteproeverij ChâteauBelgrave,
ingebracht door drie verschillende deelnemers.