Flink afzien voor de beste wijn

Afzien

Jaarlijks is er de verkoping van goederen ter financiering van de verlichte optocht van de Stichting Carnavalsviering in Berghem. Je moet vroeg gaan als je iets bijzonders zoekt. En ik zoek de beste wijnen en andere alcoholica. Miny is ook vroeg meegegaan, nu ja, we hadden een uur zomertijdwinst. Om half negen stonden er al minstens 30 kooplustigen voor de ingang. Er kwamen steeds meer mensen achter ons in een groeiende waaier om de deur staan. Het woei en het druppelde, paraplu's open en dicht. Ik wilde er foto's van maken, maar helaas geen geheugenkaartje in de camera. Tegen openingstijd zullen er zo'n 200 man gestaan hebben. Medewerkers van de stichting kregen de deur niet open, het bleek door de menselijke druk. Iedereen moest achteruit, maar de achterste wachtenden gaven geen krimp. Deur bleef dicht. Veel gebaren van binnenuit, de voorste personen drukten zich van de deur los en dat was te voelen in de massa. Een oudere dame, achter me - ik kon alleen mijn hoofd nog maar bewegen - en klein van stuk, klaagde dat ze geen lucht meer kreeg. Dat bleek nog maar het begin. De deur ging open en onmiddellijk nam de druk van achteren sterk toe. De druk veroorzaakt door de vele mensen in de buitenste schillen van de waaier volk was gericht op de enkele mensen vlak voor de deur. Ondertussen verloor ik Miny, die aanvankelijk naast me stond, uit het oog. De compressie van de massa nam sterk toe. Ik kon geen kant meer op en dreigde te vallen toen ik bij mijn benen een boodschappentas of een paraplu voelde die de verkeerde kant op bewoog. Je werd vanzelf in de richting van de deur geduwd, maar daar bleek dat de meeste druk van rechts kwam, waardoor ik de deur dreigde te missen en vreesde links tegen de glaswand te worden geplet. De mensen voor mij trokken zich aan de deurposten naar binnen, dat gaf al enig soelaas. Een breed geschouderde man slaagde er in de deurpost te grijpen en zette zich schrap met gestrekte arm om enkele ouderen en kinderen, die ver beneden het zicht verdrukt werden, vrije doortocht te bieden. Ik kan me nu voorstellen hoe een druif in de pers zich kan voelen. Uiteindelijk kwam ik ook in de stroom terecht, langs de tafel met de toegangskaartjes en de stempelaar met het vleeskeurmerk van het 'Knollenrijk', zoals Berghem met carnaval bekend staat.

In de consternatie kon ik niet snel 2 euro gepast entreegeld vinden, maar het lukte toch nog juist op tijd, en voor ik het wist werd ik uitgestort in de zaal van de verkoping, waar de tafel met wijnen en gedistilleerd meteen links stond. Hè, hè, even uitblazen. Tot mijn verbazing was Miny al binnen, kennelijk meegevoerd met een andere golfstroom. 

Jammer dat ik hier geen foto's van heb, dit gelooft toch niemand, wel?

Oogst

Ik heb lang rond de goedgevulde tafel met zeer uiteenlopende wijnen geschuifeld en de flessen een voor een opgetild om er de allerbeste wijnen uit te kunnen pikken. Al gauw kwam een bekende me helpen. De mindere flessen liet ik meteen weer zakken en de andere flessen gaf ik aan hem door, zodat hij ze opzij kon zetten: de meest bijzondere flessen voor mij apart, en de rest bij zijn selectie. Een Chateau de Pierreux, een Brouilly uit 2010, heb ik nog die avond geproefd: 78/100!
Uiteindelijk zijn we bepakt en bezakt met meer dan dertig flessen drank van uitstekende kwaliteit, een haffel dinerkaarsen, een bureaulamp en een koffiezetapparaat in mijn favoriete kleur, en zelfs een ingelijst schilderij, waarvan ik alleen de lijst ga gebruiken, tegen heftige windvlagen in terug gefietst naar de Goudmijnstraat, waar we alles onbeschadigd konden afgeladen.