donderdag 24 oktober 2013

De allergrootste Txapeldun

De allergrootste Txapeldun
Vroeg op, zoals gewoonlijk, eerst vier tabletten abirateron, dan weer brood bakken - PRM'metjes - om ten geschenke te geven, want vandaag naar mijn 15 jaar oudere zus Toos in Tilburg, die op 9 oktober jarig was. Snel een etiketje ervoor gemaakt.


In de trein met Anna foto's van onze vader bekeken. Hij was een genieter (ik heb dat ongetwijfeld van hem), meestal vriendelijk kijkend, vaak met een sigaar, sigaret of pijp, en anders wel met een borreltje. Maar de meest aansprekende foto vind ik die, waar hij als Roskam poseert met de roskam in de linkerhand en de rosborstel op de bil van zijn paard, wanneer hij - alsnog gemobiliseerd in 1918 - zijn diensttijd in Amersfoort vervult bij de Huzaren van Boreel, de echte cavalerie van toen!


In Tilburg heb ik eerst Engelse inkt gekocht van Diamine om mijn ganzenveren in te dopen, kleur oxblood, een kleur die me in dubbel opzicht op het lijf is geschreven.


Voor Toos, die pauwen verzamelt, heb ik een bord met een afbeelding van een pauw bij Christian Chocolaterie laten opmaken met hun bonbon 'Osse Trotse', waarop ook een afbeelding van een pauw staat.


Door een misverstand gingen we naar verschillende musea. Toos en Anna, naar het Textielmuseum en ik naar De Pont. Daar heb ik zelfportretten gemaakt van mijn reflecties in het kunstwerk 'Vertigo', een grillig gewelfde spiegel van 5500 kilo roestvrij staal van kunstenaar Anish Kapoor. De vormen doen me denken aan de schilderijen van Salvador Dali, met name Atavistische ruïnen na de regen.












Geen opmerkingen:

Een reactie posten