Een bordeauxrode baret!

De Baskische baret

Rond de westelijke uitlopers van de Pyreneeën, het gebergte tussen Frankrijk en Spanje heeft zich ooit een onderscheiden volk met een eigen taal gevestigd: de Basken. Op de vlakten aan de voet van het gebergte, waar het erg koud kan zijn, weidden schaapherders hun schapen. Traditioneel liepen die schaapherders de hele dag op stelten om hun kudden tot in de verte te kunnen overzien.

Herders op stelten, lang geleden in Les Hautes Landes,
gevonden op www.fresques.ina.fr.

Terwijl de schapen graasden leunden de herders, staande op hun stelten, tegen hun staf om hun kudden in de gaten te houden. Vanwege de stabiele stand op drie punten hielden de herders hun handen vrij en konden ze tegelijkertijd spinnen of breien.
In 1984 heeft Lionel Labeyrie, zelf afkomsig uit Les Hautes Landes, de tekenaar van het stripboek 'l'Histoire de Bordeaux', mij op het schutblad afgebeeld als herder op stelten, wel met een glas wijn, maar zonder baret. Hij heeft mij, de Hollandais, getekend als een Hauts Landais.

Pieter op 8 augustus 1984, getekend door Lionel Labeyrie.

De titelpagina van het stripboek 'l'Histoire de Bordeaux'.

Al leunende op hun stelten breiden de herders stevige wollen mutsen die over de oren getrokken konden worden tegen de kou, vooral doeltreffend in het gebergte.
Maar een gebreide muts biedt onvoldoende bescherming tegen regen en wind. Daarom werd de techniek van vervilten - bekend vanuit de lakenindustrie - toegepast op de wollen mutsen, om die stevig en ondoorlatend, 'impermeabel', te maken. Zo ontstond wat wij - naar het Frans 'béret' - een 'baret' noemen. De beste kwaliteit biedt zelfs bescherming tegen de weersomstandigheden rond de bergtoppen der Pyreneeën, dat is de 'béret alpine', die in ons klimaat, met name de arbeider, bescherming bood tegen barre weersomstandigheden, en die denigrerend 'alpinopetje' werd genoemd.

Is maroon wel bordeauxrood?

Bij tijd en wijle zocht ik via internet, waar gestaag meer informatie te vinden was, naar een bordeauxrode baret. (Zie voor mijn eerdere baretten mijn blog 'Baretdrager sinds 1971'). Maar de enkele websites op dat gebied werden niet geactualiseerd en als ik al een kleur in mijn richting vond, lukte het me nog steeds niet om contact te maken. Ik heb nog enkele weblocs uit 2006 bewaard, maar die websites zijn inmiddels verdwenen. Weer later heb ik een Engelstalige website gevonden van kennelijk een barettenverzamelaar, ik herinner me althans, er afgedragen baretten op gezien te hebben. Maar in 2012 had ik beet bij dezelfde 'verzamelaar', ik vond er een baret te koop in een acceptabele kleur, maar met de kleuraanduiding 'maroon', wat naar mijn idee kastanjebruin was. Het vreemde was dat de website South Pacific Barets heette: zouden ze daar wel weten wat Baskische baretten zijn? Na mijn eerste bestelling kreeg ik tot mijn grote verbazing een e-mailbericht in het Nederlands van Daan Kolthoff, waarin hij mij hartelijk verwelkomde als klant, waarna een uitgebreide correspondentie volgde over oude baretten en over de juiste kleur bordeauxrood van nieuwe baretten. We werden dikke vrienden, ondanks dat hij in Nieuw-Zeeland niet gewoon een verre, maar zelfs mijn verste vriend is!

Toch nog een bordeauxrode baret!

Op 28 april 2012 werd de bordeauxrode baret bezorgd, die ik bij South Pacific Barets had besteld. Een prachtige kleur en even groot als mijn grootste zwarte baret. Mijn wens was vervuld, met deze baret kon ik eindelijk verder: onverwacht toch nog een baret in mijn grootte en in mijn kleur! Ik had de moed al lang opgegeven. Het ging om een Tolosa Tupida met een plateaudiameter van wel 30 cm, niet gemaakt in Spanje, maar in Argentinië, dus daar kunnen ze er ook wat van! Tupida wil zeggen dat de wol wat losser is vervilt en dat de baret daardoor wat soepeler aanvoelt.

De Tolosa Tupida van 30 cm,
gefabriceerd door Hijos de Pedro Espinosa in Argentinië,
nog ongerept op 28-04-2012.

Poseren met mijn Tolosa Tupida
in bordeauxrood gaf een voldaan gevoel!